دانلود رمان رمان موشها و آدمها

جان اشتاین بک در کتاب موش‌ها و آدم‌ها، داستان دو دوست به نام‌های جورج و لنی را بازگو می‌کند. این دو دوست دارای ویژگی‌های بسیار متفاوتی هستند. آن‌ها برای پیدا کردن کار، از مزرعه‌ای به مزرعه دیگر می‌روند و به امید اینکه روزی بتوانند زمین و مزرعه اختصاصی خودشان را داشته باشند، زندگی می‌کنند.

یکی از شناخته شده‌ترین داستان‌های جان اشتاین بک، رمان کوتاه موش‌ها و آدم‌ها (Of mice and men) است که در سال ۱۹۷۳ منتشر شده. داستان که در سال‌های رکود بزرگ آمریکا اتفاق می‌افتد، بر اساس بخشی از خاطرات نویسنده شکل گرفته است.

جرج میلتون و لنی اسمال دو دوست هستند که با مهتری در آخور اسب‌ها در اسبداری‌ها روزگار می‌گذرانند. آرزوی دیرین هر دویشان آن است که روزی جایی را بخرند و در آن خرگوش پرورش دهند. لنی از بچگی از نوازش چیزهای نرم خوشش می‌آید و زور بازوی بسیاری دارد ولی چندان باهوش نیست و کودن است. از همین رو دچار دردسر می‌شود، به ویژه هنگامی که زن پسر ارباب، کرلی، از او می‌خواهد تا موهایش را نوازش کند. لنی ناخواسته زن بیچاره را می‌کشد و از ترس می‌گریزد.

کرلی خشمگین با مردانش در پی یافتن و از پای در آوردن لنی راهی می‌شود. جرج هم برغم سوگندش برای پشتیبانی از لنی در چنین درگیری‌هایی به گروه پیوسته در پی انی راهی می‌شود. مبنای این داستان آموخته‌های زندگی اشتاین بک درباره زندگی مردان بی‌خانمان و دربدر در پی کارگری در اسبدارها است. نام این داستان از سروده رابرت برنز بر گرفته شده است.

کتاب موش‌ها و آدم‌ها از آن رمان‌هایی است که از شیوه روایتی مبهم استفاده می‌کند. این شیوه، شیوه سوم شخص هدف نام دارد که به خواننده اجازه دسترسی مستقیم به افکار و احساسات هیچ کاراکتری را نمی‌دهد و تنها از طریق اعمال و گفتگوی شخصیت‌ها می‌تواند دیدگاه آن‌ها را استنباط کند.

جان اشتاین بک (John Steinbeck) برای شخصیت رمان خود احساس همدردی می‌کند اما این باعث نمی‌شود که برای آن‌ها پایان خوشی را رقم بزند. در عوض او تضاد بین دنیای واقعی سرشار از فقر و کمبود و خشونت را با جهان رویایی آزاد و ثرتمند و دوست داشتنی به تصویر می‌کشد. این مجاورت بی‌رحم و خشن به سادگی بیان می‌کند که رویای آمریکایی شاید چیزی بیشتر از یک خیال نومیدانه نبوده است.

جان اشتاین بک در سال ۱۹۰۲ میلادی در شهر سالیناز کالیفرنیا در دره کشاورزی حاصلخیزی حدود بیست مایلی اقیانوس آرام به دنیا آمد… و هر دو، دره و اقیانوس، اساس کار بعضی از مهم‌ترین آثارش را تشکیل دادند. پس از ازدواج و نقل مکان به درختستان آرام، دو کتاب داستانی کالیفرنیایی به چاپ رساند، شرق بهشت و یک خدای ناشناخته. بعد از آن روی داستان‌های کوتاه کار کرد که در کتاب دره طولانی جمع‌آوری شد.

سه اثر قوی او در اواخر سال‌های ۱۹۳۰ روی طبقه کارگری کالیفرنیایی متمرکز شده‌اند: در جنگی مشکوک، موش‌ها و آدم‌ها، و کتابی که توسط خیلی‌ها بهترین اثرش شناخته شد، یعنی خوشه‌های خشم. آخرین کتاب‌هایش شامل پنجشنبه شیرین، یک تقلید، روزگاری آن‌جا جنگی بود، زمستان نارضایتی ما، سفرها با چارلری برای کشف آمریکا، آمریکایی و آمریکایی‌ها. جان‌ اشتاین‌بک در سال ۱۹۶۲ جایزه نوبل ادبی را دریافت کرد و در سال ۱۹۶۸ درگذشت.

در بخشی از کتاب موش‌ها و آدم‌ها می‌خوانیم:

در چند مایلی جنوب شهر سولِدَد، رودخانه سالیناس به لبه‌ی دامنه کوه سرازیر می‌شود و در آن‌جا عمیق و سرسبز می‌گردد. آب رودخانه از روی سنگ‌های زرد رنگ، زیر نور آفتاب می‌لغزد و حرکت می‌کند تا به برکه‌ای باریک برسد، آبی زلال و گرم. یک طرف رودخانه، دامنه‌ی کوه، طلایی رنگ است و رودخانه دایره‌وار به سمت آن سرازیر می‌شود و تا صخره‌های محکم کوهستان گابیلان، می‌رسد. درون دره، کنار آب، درختان ردیف شده‌اند… درختان بید با هر بهار تازه و سبز می‌شوند، خاشاک همراه با سیلاب‌های زمستانی در مسیر رودخانه حرکت کرده و در نهایت به شاخه‌های زیرین درخت‌های چنار چسبیده‌اند.

درختان چنار با شاخه‌های خمیده‌، بر روی برکه طاق زده‌اند. روی لبه‌ی سنگلاخی برکه، زیر درختان، برگ‌ها آن‌قدر عمیق و شکننده فرش شده‌اند که اگر یک مارمولک از روی آن‌ها رد شود، سر و صدای بلندی به وجود می‌آید. عصر هنگام خرگوش‌ها از بیشه‌ها بیرون می‌آیند تا بر روی سنگ‌ها بنشینند، و سطح نمناک و شنی کنار رودخانه از رد پای شبانه راکون‌ها، و رد پای گسترده سگ‌های مزارع… با فضولات حیوانات و رد سُم آهوها که برای آب خوردن می‌آیند، پوشیده می‌شود.

لابه‌لای درختان بید و درختان چنار باریکه راهی وجود دارد که در اثر رفت و آمد کودکان و نوجوانانی که از مزراع برای شنا کردن در برکه می‌آیند، و توسط ول‌گردانی که عصرگاهان از سمت بزرگراه به جنگل و نزدیک رودخانه می‌آیند، پاخورده و سخت کوبیده شده است. در جلوی شاخه‌ی افقی یک درخت چنار بزرگ، کومه‌ای از خاکستر به جا مانده از آتش‌ها دیده می‌شود؛ شاخه‌ای که در اثر نشستن بر روی آن، ساییده و صاف شده است.